DESEM KÝ

Desem ki vakitlerden bir Nisan akþamýdýr,Rüzgârlarýn en ferahlatýcýsý senden esiyor,Sende seyrediyorum denizlerin en mavisini,Ormanlarýn en kuytusunu sende gezmekteyim,Senden kopardým çiçeklerin en solmazýný,Topraklarýn en bereketlisini sende sürdüm,Sende tattým yemiþlerin cümlesini.Desem ki sen benim için,Hava kadar lazým,Ekmek kadar mübarek,Su gibi aziz bir þeysin;Nimettensin, nimettensin!Desem ki...Ýnan bana sevgilim inan,Evimde þenliksin, bahçemde bahar;Ve soframda en eski þarap.Ben sende yaþýyorum,Sen bende hüküm sürmektesin.Býrak ben söyleyeyim güzelliðini, Rüzgârlarla, nehirlerle, kuþlarla beraber.Günlerden sonra bir gün,Þayet sesimi farkedemezsen,Rüzgârlarýn, nehirlerin, kuþlarýn sesinden,Bil ki ölmüþüm.Fakat yine üzülme, müsterih ol;Kabirde böceklere ezberletirim güzelliðini,Ve neden sonraTekrar duyduðun gün sesimi gökkubbede,Hatýrla ki mahþer günüdürOrtalýða düþmüþüm seni arýyorum.

Cahit Sýtký TARANCI