missu

Can Dündar`dan
evlilik, inanmadýðým halde içerisinde 17 seneyi bitirdiðim bir kurum benim için.. 17 senede (abartmýyorum) 40 çift arkadaþýmýn son verdiði kurum ayni zamanda da...
evliliðimin bu kadar uzun sürmesinin gizi belki de kuruma inanmamaktan geçiyor..evliliði toplumun dayattýðý þekilde yasamamaktan..
nedir bu dayatmalar? erkeðin muhakkak kadýndan yasça büyük olmasý , eðitim seviyesinin
erkeðin lehine yada en azýndan eþit olmasý bunlarýn sadece ikisi...
olmaz, yürümez diyor toplum...
erkek yasça büyük olmalý ki, kadýna `hot` dediðinde oturmalý kadýn...
yada yumuþatýyorlar;
efendim kadýn erkekten önce çöktüðü için (hani dogum felan) küçük olmalýymýþ yaþý..
egitimde de böyle..
kadýnýn çok okumuþu bilmiþ olurmuþ, evde kalmakmýþ layýký....
esim benden 2 yas büyük; ne `hot` dememe gerek kaldý 17 senede, ne de benden önce çöktü...
yýllar içinde ben yaslandýkça o gençlesti,
-`ooo can bey kapmýþýnýz çýtýrý` esprilerine muhatap dahi oldum.
eþim 3 üniversite bitirdi; ben bir taneyi 9 senede bitirdim..
ne o bana bilmiþlik tasladý, ne ben ona ezik baktým...
kulaða gelen müzik tekse de, onu oluþturan notalar farklýdýr der,halil cibran...
bunu unutmadýk biz.
ben konuþurken o dinledi, ben dinlerken o konuþtu 17 sene.
o öfkeliyken ben, ben öfkeliyken o `haklisin bitanem...`dedik,
öfke bitip fýrtýna durulduðunda `ama bi de böyle düþün` de dedik
fikrimizi savunurken.
farklý insanlar olarak görmedik birbirimizi, ayni amaç için savaþan
neferlerdik bu hayatta...
asla bilmedik ne kadar para kazandýðýmýzý, ortak cüzdanýmýzdan
gerektiði kadar aldýk..
ne kadar çalarsa çalsýn masanýn üstünde telefon, kim bu saatte arayan karsý cins diye sorgulamadýk da ama...
sevginin en büyük dostuydu bizim için `güven`...
ve güvenin ardýna saklanmýþ bir `saygi` vardý daima...
ne kavgalar, ne badireler atlattýk 17 senede...
eee ülkeler neler gördü, biz çekirdek aile mi sütliman yasayacaktýk...
bir gün öyle bir girdik ki birbirimize, ben ilk kez odamýn dýþýnda yattým bi gece, misafir odasýnda...
gece yarýsý kapý açýldý esim;
`ne yapýyosun burda?` diye sordu kapýnýn esiðinden, `uyuyorum` dedim buz gibi bi sesle...
gitti, gelmesi 1 dakikasýný almýþtý elinde yastýkla...`kay yana` dedi daracýk yatakta.
`ne yapýyosun?` dediðimde `benim yerim senin yanýn, sen gelmezsen ben gelirim` dedi...
anladým ki o gece, en uzun kavgamýz yat saatine kadar sürecek...
ve bence doðrusu da bu...özen gösterdik o günden sonra, evin her yerinde kavga ettik, yatak odamýz hariç..
kýrsak da zaman zaman kalplerimizi, asla kin tutmadýk birbirimize...
toplum kurallarýyla oynasaydýk bu oyunu belki de 41 inci çift olacaktýk o listede...
ama oyunun kurallarýný biz koyduk... nede olsa bizim oyunumuzdu, oynanan...
evlilik;
hesapsýz içine dalýnmasý gereken bir oyun bence...
topluma kulaklarýný týkayarak hem de... ne benim, ne de bizim
sözlerimizle..sadece gönlünüzden geçtiðince... dediði gibi ataol behramoðlu`nun;
`...yasadýklarýmdan öðrendiðim bir þey var:
yasadýn mý büyük yasayacaksýn, ýrmaklara, göðe, bütün evrene karýþýrcasýna.
çünkü ömür dediðimiz þey, hayata sunulmuþ bir armaðandýr.
ve hayat, sunulmuþ bir armaðandýr insana...
.....................
`...Hayat kýsa gelen bir battaniye gibidir.
Yukarý çekersin ayak parmaklarýn isyan eder.
Aþaðý çekersin omuzlarýn titrer .
Ama yine de, neþeli insanlar dizlerini karinlarina çeker, rahat bir uyku uyumayý baþarýr...`

aristokrat

çok güsel bir paylaþým,teþekkürler missu...

+ rep

__________________

aysaa

Gerçekten çok güzel bi yazýydý.adamýn anlatýþ biçimi bile güzel

__________________





Ne kadar söz varsa düne ait ; þimdi yeni þeyler söylemek lazým...