Yetim...
Yalnýzlýk gecelerindir;
Umut bekleyenlerin...
Hayal çaresizlerindir;
Yaðmur sokaklarýn...
O geceler,
O beklemeler,
Çaresizlikler de benimdir...
En iyi dostlarýmdýr onlar...
Git desem bile gitmeyenlerden...
Mutluluk aþýklara mahsustur...
Deniz kenarlarý, parklar
Aþýklara güzeldir...
Yaðmurlu havalarda,
Sevgiliyle dolaþmak...
Onlar için güzeldir,
Yani, özeldir yaðmur onlar için...
Karþýlýksýz seven için,
Hiç bir þeydir yaðmur...
Sadece ýslatýr,
Ama o ýslaktýr zaten;
Sýrýl sýklamdýr aðlamaktan...
Deniz kenarlarý
Karþýlýksýz seven için kabustur yine...
Adýmýný attýðýnda,
Kudurur dalgalar...
Çarpar durur kayalara...
Yerden yere vurur onu...
Ýþte bu yüzden;
Mutluluk, aþk babadýr ama...
Biz yetimiz ne de olsa...
Yetim çocuk nasýl sevmiyorsa yetimhaneyi...
Biz de sevmiyoruz, umutsuzca sevmeyi...
O çocuk nasýl kaybettiyse ailesini;
Biz de kendimizi kaybettik...
Ama bekliyoruz yine de...
Belki biri evlatlýk edinir diye..!!
Bu Konuyu Paylaþýn !