Mýrýldandýklarým (Deneme)

Gözlerimin önünde uçuþan yapraklara benzetiyorum zihnimdeki sözcükleri. Baþý, sonu olmayan, cýmbýzla cümlelerin arasýndan rastgele çekilip alýnan sözcükler gibi. Hiç düþünmediðim anlarda birden aklýma gelen sözcükler anlamsýz geliyor çoðu zaman.
Bazen; tam cümlenin ortasýna yerleþtiriyorum onlarý birden anlam kazanýyor.
Öznesi ve yüklemi ile tam bir cümle oluþuyor, anlamlanýyor.

Çoðu zaman, aklýma aniden gelen sözcüklere benzetiyorum kendimi.
Tek baþýna hiç bir þey ifade etmeyen.
Öznesi ve yüklemi olmayan tek bir sözcük gibi anlamsýzým.
Sihirli bir cümlede anlam kazanmak için, dudaklarýnýn arasýndan dökülecek öznesi ve yüklemidir beklediðim.
Belki o zaman tam bir cümlede huzur bulacaðým.

Al beni cümlelerine kat. Kat ki; sende anlam bulayým, öznesi sende baþlayan, sana ve bana anlam katan olayým.
Al beni cümlelerine kat. Kat ki; anlam bulayým, zihninde uçuþan sözcük yerine, aklýnda kalan olayým, ben sende kalayým.
Al beni cümlelerine kat. Kat ki; sihirli bir cümlede, dudaklarýndan dökülen en güzel cümlede hayat bulayým.
Sensiz, kimsesiz, anlamsýzým.

'Sensiz' diyorum çünkü, 'sen' diye adlandýrdýðým kimsin yada nesin henüz bilmiyorum.
Hayatýma anlam katmaný, seni bekliyorum.
Kimsesizim, kimsem yok, gövdesi köklerinden ayrýlmýþ bir aðaç gibi ölüyorum.
Öznesi yok cümlelerimin hiç bir ifadesi yok, manen yanýnda olduðum sevdiklerim, benden çok uzaklarda, çok.
O yüzdendir ki; sözcüklerimin baþý yok, sonu yok.
Anlamsýzým; hayatýma anlam katan, beni ben yapan, en güzel haliyle yüzüme renk katan, cümlelerimde anlam bulan, anlamlarým yanýmda yok.
O yüzdendir anlamsýzlýðým. Anlamsýzým çünkü, sevdiklerim çok uzaklarda, çok.

Þimdi her biriniz savrulurken benden çok uzaklara, gözlerim hep sizi arýyor mutsuz akþamlarda kayan her yýldýzýn ýþýðýnda.
Günlerim peþpeþe kovalarken haftalarý, aylara, saatler akýp giderken zamanýn içinde anlamsýzca, ayrýlýk kanatýyor kalbimi acýmasýzca.
Hasret acýtýyor canýmý en fazla.
Böyle mi olmalýydý? Saçýldýk her birimiz oradan, oraya.
Gözlerimde yaþ, kalbimde acý, gönlümde yas, sonbaharda esen rüzgarlara tutunduk, Savrulduk her birimiz, çok uzaklara, bense tek baþýma buraya.
Tek baþýma bir sözcük gibi, sihirli bir cümlede kavuþmak üzere, mutlu yarýnlara.

Ayþe Manav