avrupa'nýn bölünmesi

**yesilx** · 28-02-2008, 14:41

Ýmparator Alexius ve Antiokya (Antakya) Kuþatmasý
1097, Bizans Ýmparatorluðu

Avrupa'da hem politik, hem de dinsel olarak bir güç bölünmesi yaþanýyordu. Dokuz yüz yýllýk tarihinde Roma Ýmparatorluðu'nun doðusu ve batýsý arasýndaki fark çok belirgindi ve ayrýlmasý doðaldý. O zamanlar Batý'da Bizans Ýmparatorluðu pek önemli görülmüyordu. Asillerin ve baþtakilerin günlük yaþamlarý ise merak ediliyordu.

Ýznik Konsülünün aldýðý kararlar bile Hýristiyanlarýn çýkarlarýndan daha az önemliydi. Hükümetler bölünmüþ olsa bile Büyük Roma Ýmparatorluðu'ndaki yerlerini hatýrlýyorlardý. Bu öyle güçlü bir imajdý ki, bin yýl sonra bile Avusturya monarþisi kýskançlýðýný sürdürecekti. Yunanca konuþan ve kendilerine Rhomaio, imparatorluklarýna Romania diyen vatandaþlar da vardý. Avrupa'yý bölen din deðildi, Konstantinopol'de tahta çýkan imparator Alexius'du.

Ýslam ordularý Suriye'yi ve Balkanlarýn çoðunu fethettiðinde Bizans'ýn vergi geliri de hayli düþtü. Sonuç olarak imparator gelirlerini artýrmanýn yollarýný aradý. Birçok çabasýndan biri de Roma'daki Papa'yý yardýma çaðýrmak oldu. Uydurulan bahane de kutsal topraklarý özgürleþtirmekti.

Papa'nýn ise bir sorunu vardý. Pek çok iþsiz asker etrafta baþý boþ dolanýyordu. Alexius'dan yardým isteyen bir mektup alýnca, Tanrý'nýn iki soruna birden bir çözüm gönderdiðine inandý. Papa Urban kutsal topraklarý kurtarmak için yapýlacak bir haçlý seferi için çaðrýda bulunmaya baþladý. Ýþsiz ve sabýrsýz askerler, topraktan yeterince kazanamayan çiftçiler ve onur kazanmak isteyen soylular ya da evlerinde sýkýlanlar söz verilen cennet mekanlarýný kazanmak için orduya katýldý.

Alexius birkaç bin adam beklerken binlerce þövalye ve askerin çaðrýsýna yanýt verip Konstantinopol'e gelmekte olduðunu öðrendi. Bu kadar çok insaný kendi þehrinde barýndýramazdý Alexius. Ayrýca gelenlerin, ülkesinden arta kalaný elinden alma ihtimali de yüksekti. Gelenlerin çoðunun burnu büyük, þiddet düþkünü ve ayný zamanda cahil olmasý da durumu zorlaþtýrýyordu. Zaten bir yüzyýl sonra bu korkulan da gerçekleþecekti. Konstantinopol Osmanlý Türklerine geçtiðinde nüfus yüzde altmýþ azalmýþ olacaktý.

Bizans Ýmparatoru bir çözüm buldu. Haçlý ordusu ulaþtýðýnda askerler ona baðlýlýk yemini etmeden kimseyi içeri almayacaðýný açýkladý. Bu ayný zamanda fethettikleri topraklarýn da ona ait olmasý anlamýna geliyordu. Bu, iyi güzeldi de, baðlýlýk ilan edilen lordun da sorumluluklarý vardýr. En önemlisi de yardým ve koruma saðlamalýydý. Batý krallýklarýnda bu çoðu zaman yakalanan bir þövalye için gerekli fidyeyi ödeyip onu kurtarmak anlamýna gelirdi. Bu, bütün þövalyelerin hatta düþmanlarýn bile birbirini tanýdýðý küçük Batý krallýklarýnda uygulanan bir yöntemdi. Ama Alexius, güçten düþmüþ olsa da büyük bir imparatorluðun baþýndaydý. Büyük bir ihtimalle o zamanlarda Konstantinopol'de Paris'tekinden çok insan yaþýyordu.

Alexius yeni "kullarým" apar topar savaþa gönderdi ve birkaç ay içinde bu ordu bir Selçuklu Türk birliðini yendi, Antiokia'yý'u (Antakya) kuþattý. Kuþatma uzun sürdü, bu da Selçuklulara yeni bir ordu kurmak için zaman kazandýrdý. Haçlýlar Alexius'un zamanýnda gönderdiði erzak sayesinde kuþatmayý baþarýyla sonuçlandýrdý. Ama birkaç ay sonra bu kez Selçuklu ordusu Antioch'u kuþattý. Ancak Selçuklular surlarý aþamadý ama bir süre sonra yeni bir ordu daha oluþturdular.

Batý'da beklendiði gibi Haçlýlar baðlýlýk yemini ettikleri lordun gelip kendilerini kurtarmasýný beklediler. Alexius'un ise sadece bir ordusu vardý. Hem Konstantinopol'ü korumak, hem de iþgale karþý savaþmak gibi iki iþlevi vardý ordunun. Alexius'un kullarýna yardým etmesi gereken bir tanrý gibi mi, yoksa ülkesini korumasý gereken bir imparator gibi mi davranacaðýna karar vermesi gerekiyordu. Antioch'a ilerlerse hýzlý ve kayýpsýz bir zafer kazanmasý gerekirdi, çünkü ordusu zarar görürse Konstantinopol'ü savunacak kimse kalmayacaktý. Oraya kadar gidip de baþaramazsa geri dönüþü, telafisi yoktu. Türkler koruma sözü verdiði milyonlarca insana ulaþacaktý.

Karar Romalý stratejisine uyuyordu. Ordusu bir garanti olarak duracaktý ve haçlýlarý kendi imkanlarýyla býrakacaktý. Onlarýn sadece lordu olmuþtu ve imparatorluðu daha önce gelirdi. Haçlýlar bunu bir ihanet olarak gördü ve çok sinirlendi. Ama öfke önemsiz bir tepkiydi. Bir ay sonra büyük bir sürpriz yaparak, haçlý ordusu Antioch'dan kaçmayý baþardý. Bu kaçýþýn ardýndan moral bulan askerler baþka þehirleri ele geçirdiler. Alexius'a verdikleri baðlýlýk sözünden Alexius'un ihaneti dolayýsýyla kurtulmuþlardý. Artýk kendi krallarýnýn emirlerine uymaya karar verdiler. Bu haçlýlar artýk kahraman olmuþtu. Batý Avrupa'ya döndüler ve Alexius'un onursuzluðundan ve iki yüzlülüðünden bahsettiler.

Alexius'un korumayý seçtiði þehir sakinlerinden biri olsaydýnýz doðru kararý verdiðini düþünürdünüz. Haçlýlar zaten güçsüzleþtiði ve onlardan umut kesildiði için askeri açýdan da doðru karar buydu. Ancak Batý dünyasýnýn soylularýný yardýma ihtiyaçlarý olduðunda yalnýz býrakmakla iki Avrupa'yý birbirinden ayýrdý ve bu ayrým hala devam ediyor.

Zaten çabalarý da baþkenti kurtarmak için yeterli olmadý. Alexius'un aldýðý bu karar yüzünden Bizans'ýn düþmanlarý olduðu fikriyle büyüyen bir sonraki nesil, Konstantinopol'ü Hýristiyan dünyasýnýn bir parçasý olarak görmedi. Þehir 1453'te de Türklerin eline geçti.

28-02-2008, 14:41	#1 (permalink)
yesilx Profilden Deðiþtirebilirsiniz Üyelik tarihi: 13-01-2008 Mesajlar: 3.144 Ettiði Teþekkür: 341 Aldýðý Teþekkür: 634 Rep Gücü: 15 Rep Puaný: 10797 Rep Derecesi :	avrupa'nýn bölünmesi Ýmparator Alexius ve Antiokya (Antakya) Kuþatmasý 1097, Bizans Ýmparatorluðu Avrupa'da hem politik, hem de dinsel olarak bir güç bölünmesi yaþanýyordu. Dokuz yüz yýllýk tarihinde Roma Ýmparatorluðu'nun doðusu ve batýsý arasýndaki fark çok belirgindi ve ayrýlmasý doðaldý. O zamanlar Batý'da Bizans Ýmparatorluðu pek önemli görülmüyordu. Asillerin ve baþtakilerin günlük yaþamlarý ise merak ediliyordu. Ýznik Konsülünün aldýðý kararlar bile Hýristiyanlarýn çýkarlarýndan daha az önemliydi. Hükümetler bölünmüþ olsa bile Büyük Roma Ýmparatorluðu'ndaki yerlerini hatýrlýyorlardý. Bu öyle güçlü bir imajdý ki, bin yýl sonra bile Avusturya monarþisi kýskançlýðýný sürdürecekti. Yunanca konuþan ve kendilerine Rhomaio, imparatorluklarýna Romania diyen vatandaþlar da vardý. Avrupa'yý bölen din deðildi, Konstantinopol'de tahta çýkan imparator Alexius'du. Ýslam ordularý Suriye'yi ve Balkanlarýn çoðunu fethettiðinde Bizans'ýn vergi geliri de hayli düþtü. Sonuç olarak imparator gelirlerini artýrmanýn yollarýný aradý. Birçok çabasýndan biri de Roma'daki Papa'yý yardýma çaðýrmak oldu. Uydurulan bahane de kutsal topraklarý özgürleþtirmekti. Papa'nýn ise bir sorunu vardý. Pek çok iþsiz asker etrafta baþý boþ dolanýyordu. Alexius'dan yardým isteyen bir mektup alýnca, Tanrý'nýn iki soruna birden bir çözüm gönderdiðine inandý. Papa Urban kutsal topraklarý kurtarmak için yapýlacak bir haçlý seferi için çaðrýda bulunmaya baþladý. Ýþsiz ve sabýrsýz askerler, topraktan yeterince kazanamayan çiftçiler ve onur kazanmak isteyen soylular ya da evlerinde sýkýlanlar söz verilen cennet mekanlarýný kazanmak için orduya katýldý. Alexius birkaç bin adam beklerken binlerce þövalye ve askerin çaðrýsýna yanýt verip Konstantinopol'e gelmekte olduðunu öðrendi. Bu kadar çok insaný kendi þehrinde barýndýramazdý Alexius. Ayrýca gelenlerin, ülkesinden arta kalaný elinden alma ihtimali de yüksekti. Gelenlerin çoðunun burnu büyük, þiddet düþkünü ve ayný zamanda cahil olmasý da durumu zorlaþtýrýyordu. Zaten bir yüzyýl sonra bu korkulan da gerçekleþecekti. Konstantinopol Osmanlý Türklerine geçtiðinde nüfus yüzde altmýþ azalmýþ olacaktý. Bizans Ýmparatoru bir çözüm buldu. Haçlý ordusu ulaþtýðýnda askerler ona baðlýlýk yemini etmeden kimseyi içeri almayacaðýný açýkladý. Bu ayný zamanda fethettikleri topraklarýn da ona ait olmasý anlamýna geliyordu. Bu, iyi güzeldi de, baðlýlýk ilan edilen lordun da sorumluluklarý vardýr. En önemlisi de yardým ve koruma saðlamalýydý. Batý krallýklarýnda bu çoðu zaman yakalanan bir þövalye için gerekli fidyeyi ödeyip onu kurtarmak anlamýna gelirdi. Bu, bütün þövalyelerin hatta düþmanlarýn bile birbirini tanýdýðý küçük Batý krallýklarýnda uygulanan bir yöntemdi. Ama Alexius, güçten düþmüþ olsa da büyük bir imparatorluðun baþýndaydý. Büyük bir ihtimalle o zamanlarda Konstantinopol'de Paris'tekinden çok insan yaþýyordu. Alexius yeni "kullarým" apar topar savaþa gönderdi ve birkaç ay içinde bu ordu bir Selçuklu Türk birliðini yendi, Antiokia'yý'u (Antakya) kuþattý. Kuþatma uzun sürdü, bu da Selçuklulara yeni bir ordu kurmak için zaman kazandýrdý. Haçlýlar Alexius'un zamanýnda gönderdiði erzak sayesinde kuþatmayý baþarýyla sonuçlandýrdý. Ama birkaç ay sonra bu kez Selçuklu ordusu Antioch'u kuþattý. Ancak Selçuklular surlarý aþamadý ama bir süre sonra yeni bir ordu daha oluþturdular. Batý'da beklendiði gibi Haçlýlar baðlýlýk yemini ettikleri lordun gelip kendilerini kurtarmasýný beklediler. Alexius'un ise sadece bir ordusu vardý. Hem Konstantinopol'ü korumak, hem de iþgale karþý savaþmak gibi iki iþlevi vardý ordunun. Alexius'un kullarýna yardým etmesi gereken bir tanrý gibi mi, yoksa ülkesini korumasý gereken bir imparator gibi mi davranacaðýna karar vermesi gerekiyordu. Antioch'a ilerlerse hýzlý ve kayýpsýz bir zafer kazanmasý gerekirdi, çünkü ordusu zarar görürse Konstantinopol'ü savunacak kimse kalmayacaktý. Oraya kadar gidip de baþaramazsa geri dönüþü, telafisi yoktu. Türkler koruma sözü verdiði milyonlarca insana ulaþacaktý. Karar Romalý stratejisine uyuyordu. Ordusu bir garanti olarak duracaktý ve haçlýlarý kendi imkanlarýyla býrakacaktý. Onlarýn sadece lordu olmuþtu ve imparatorluðu daha önce gelirdi. Haçlýlar bunu bir ihanet olarak gördü ve çok sinirlendi. Ama öfke önemsiz bir tepkiydi. Bir ay sonra büyük bir sürpriz yaparak, haçlý ordusu Antioch'dan kaçmayý baþardý. Bu kaçýþýn ardýndan moral bulan askerler baþka þehirleri ele geçirdiler. Alexius'a verdikleri baðlýlýk sözünden Alexius'un ihaneti dolayýsýyla kurtulmuþlardý. Artýk kendi krallarýnýn emirlerine uymaya karar verdiler. Bu haçlýlar artýk kahraman olmuþtu. Batý Avrupa'ya döndüler ve Alexius'un onursuzluðundan ve iki yüzlülüðünden bahsettiler. Alexius'un korumayý seçtiði þehir sakinlerinden biri olsaydýnýz doðru kararý verdiðini düþünürdünüz. Haçlýlar zaten güçsüzleþtiði ve onlardan umut kesildiði için askeri açýdan da doðru karar buydu. Ancak Batý dünyasýnýn soylularýný yardýma ihtiyaçlarý olduðunda yalnýz býrakmakla iki Avrupa'yý birbirinden ayýrdý ve bu ayrým hala devam ediyor. Zaten çabalarý da baþkenti kurtarmak için yeterli olmadý. Alexius'un aldýðý bu karar yüzünden Bizans'ýn düþmanlarý olduðu fikriyle büyüyen bir sonraki nesil, Konstantinopol'ü Hýristiyan dünyasýnýn bir parçasý olarak görmedi. Þehir 1453'te de Türklerin eline geçti. __________________ Ömür Dediðin Üç Gündür, Dün Geldi Geçti, Yarýn Meçhuldür, O Halde Ömür Dediðin Bir Gündür, O Da Bugündür ...

Seçenekler
Yazdırılabilir şekli göster Sayfayı E-Mail olarak gönder
Stil
Normal Hybrid-Şeklinde gösterime geç Ağaç şeklinde gösterime geç

Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir)

Sponsor Reklamlar

Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir)