FAZIL SAY
(1970 – ..... )

Üç yaþýndayken obuacý Ali Kemal Kaya ile ritmik jimnastik ve iþitme alýþtýrmalarýna baþlayan Fazýl, bir yýl sonra Mithat Fenmen’den aldýðý piyano dersleriyle sevgiyi içeren bir öðrenim sürecine girmiþtir. Fenmen’le sekiz yýl süren bu dönem, piyano, solfej ve teorinin yaný sýra, besteciliðe özendirme çalýþmalarýný ve konser podyumlarýna ýsýndýrma amaçlý küçük dinletileri kapsar.

Mithat Fenmen’i yitirdiðimiz 1982 yýlýnda Ankara Devlet Konservatuarý’na giren Fazýl Say, “Özel Statü” olarak nitelenen hýzlandýrýlmýþ yoðun eðitim çerçevesinde Kamuran Gündemir’le piyano, Ýlhan Baran’la kompozisyon çalýþmýþtýr. Gündemir, yorum kavrayýþý gerektiren yapýtlar üzerinde üst düzey bir deðerlendirme ortamý yaratarak öðrencisini yetiþtirmiþ, Ýlhan Baran ise ona kompozisyon eðitiminin temeli olan teknik donanýmlarý kazandýrmýþtýr. Donanýmlarýn baþlýcalarý arasýnda armoni, kontrpuan, form bilgisi, analiz, enstrümantasyon, orkestrasyon, antik modlar, Türm Müziði makamsal ve ritmik sistemleri, caz armonisi, stil araþtýrmalarý v.b. vardýr. Ýlhan Baran, ayrýca çaðdaþ müzik stilleri çalýþmasý için Ertuðrul Oðuz Fýrat’dan yararlanýlmasýný istemiþ ve Fazýl, üç yýl Fýrat’dan ders almýþtýr.

1987 yýlýnda konservatuarý bitiren genç piyanist, Almanya’nýn DAAD bursuyla bu ülkeye gitmiþ, Düsseldorf Müzik Yüksek Okulu’nda Amerikalý piyanist David Levine’in öðrencisi olmuþtur. Dünyanýn önde gelen Schubert yorumcularýndan olan Levine, “Yaratýcý Yorumculuk”un tipik bir örneðidir. Fazýl Say, piyanist kimliðiyle onu örnek almýþtýr.

1991 yýlýnda “Konser Piyanisti” diplomasýný alan besteci, Berlin’e yerleþerek profesyonel müzik yaþamýna atýlmýþtýr. Uluslararasý ilk baþarýsý, Avrupa Birliði’nin düzenlediði Avrupa Piyano Yarýþmasý’nda kazandýðý ödüldür (1991). Ayný yýl Berlin Senfoni Orkestrasý’nýn kendisine sipariþ ettiði konçerto, bu orkestranýn eþliðinde kemancý Götz Bernau ve bestecinin solistliðinde dünya prömiyeri olarak seslendirilmiþtir. Fazýl’ýn 1991 – 1995 yýllarý arasýnda Almanya’da verdiði konser ve resitaller üzerine basýnda yayýnlanan yazýlar, bir kitap oluþturacak sayýdadýr.

1994 yýlý, piyanist ve bestecimizin kariyerinde dönüm noktasýdýr: Genç konser artistleri Avrupa Yarýþmasý’nda birinci olduktan sonra, New York’da yapýlan kýtalararasý yarýþmada dünya birinciliðini almýþ; Radio France Beracasa Vakfý, Paul A. Fish Vakfý, Boston Metamorphos Orkestrasý, M. Clairmont Vakfý gibi kuruluþlarýn ödülleriyle onurlandýrýlmasý, kariyerini New York’da sürdürmesini getirmiþtir.

1995 yýlýndan günümüze uzanan süreç içinde týrmanýþýný sürdüren Fazýl Say, Fransa aðýrlýkta olmak üzere Avrupa ülkelerinde ve beþ kýtada etkinliklerini sürdürmekte, günümüzün önde gelen þef ve orkestralarýnýn eþliðinde konserler vermekte, ünlü salonlarda resitaller sunmaktadýr. CD’ler için önünde parlak bir yolun açýldýðý görülmektedir.

Besteciliði üzerine öncelikle söylenmesi gereken, yazdýðý piyano yapýtlarýný daha sonra orkestra yapýtlarýna dönüþtürmesidir. Bu nedenle konçertolarýnýn sayýsý giderek artmaktadýr.

Geniþ bilgi için E-Mail yoluyla Young Concert Artists ve André Borocz adlarý, yada Warner Music firmasý kullanýlabilir.

BAÞLICA YAPITLARI

1. “Prelüdler”, flüt ve piyano için, 1985; ilk seslendirme: Mehmet Mesci ve F. Say, 1986.

2. “Süit”, piyano için, 1986.

3. “Siyah Ýlahiler”, keman ve piyano için, 1987; ilk seslendirme, Götz Bernau ve Sayali Dadaþ; Berlin’in 750. yýlý kutlamalarý dolayýsýyla, 1987.

4. “Gitar Konçertosu”, 1987; bu yapýtý geri çekti, 1997’de gitar ve orkestra için yeni bir yapýt yazdý.

5. “Ýpek Yolu”, piyano için, 1989; ilk seslendirme: RIAS Berlin Radyosu, canlý yayýn: F. Say, 1989; sonradan konçertoya dönüþtürüldü.

6. “Yansýtmalar”, keman, piyano ve orkestra için konçerto, 1991; ilk seslendirme: Eduard Maturet yönetimindeki Berlin Senfoni Orkestrasý, solistler; Götz Bernau, F. Say, 1991.

7. “Nasreddin Hoca’nýn danslarý” (sonradan “Türk Danslarý” olarak adý deðiþtirilmiþtir), piyano için, 1991.

8. “Antik Anadolu Modlarý Albümünden”, piyano için, 1991.

9. “Üç Masal”, oda orkestrasý için: (12 yaylý, 6 üflemeli çalgý, arp, çelesta ve vurmalý çalgýlar için), 1992.

10. “Liszt’in si minör sonatý orkestralamasý”; büyük orkestra için, 1992.

11. “Altý Prelüd” Debussy’nin 6 prelüdünün orkestralamasý. 14 solo çalgýcý için: flüt, obua, klarnet, fagot, trompet, 2 vurmalý çalgý, piyano, gitar ve yaylýlar dördülü, 1992; ilk seslendirme: besteci yönetimindeki Yeni Müzik Topluluðu, Köln, 1992.

12. “Paganini’nin temalarý üzerine çeþitlemeler” (modern caz stilinde) piyao için, 1993.

13. “Ýpek Yolu”, piyano konçertosu, 1994; ilk seslendirme: Scott yoo yönetimindeki Boston Metamorphosen Orkestrasý, solist: F.Say, 1995.

14. “Fantazi parçalarý”, piyano için, 1993.

15. “Caz Fantazileri”, piyano için, 1994.

16. “Senfoni Konçertant”, piyano ve büyük orkestra için, 1993; ilk seslendirme: Gürer Aykal yönetimindeki Cumhurbaþkanlýðý Senfoni Orkestrasý, solist: Fazýl Say, 1996; orkestra: 3 flüt, 3 obua, 3 klarnet, altosaksofon, 2 fagot, kontrafagot, 4 trompet, 3 trombon, tuba, 7 vurmalý çalgýcý için 27 vurmalý çalgý ve yaylýlar için (14+12+12+8)

17. “Gitar ve Orkestra için”, (gitar konçertosunun yeniden yazýlýþý), 1996.

18. “Ýki Ballade”, oda orkestrasý için; 1996 ilk seslendirme: Scott Yoo yönetimindeki Boston Metamorphosen Orkestrasý, 1996.

19. “Oda Senfonisi”, oda orkestrasý için, 1996; ilk seslendirme: Scott Yoo yönetimindeki Boston Metamorphosen Orkestrasý, 1996.

20. “Kara Toprak”, piyano için, Aþýk Veysel’in temasý üzerine, 1997.

21. “Gülnihal”, piyano için, Hamamýzade Ýsmail Dede Efendi’nin temasý üzerine, 1997.

22. “Kadanslar”, Mozart’ýn piyano konçertolarý için kadanslar, 1987 – 1996.