Ben Bir Eylül Sen Bir Haziran
Bir eylüldü baþlayan içimde
Aðaçlar dökmüþtü yapraklarýný
Çimenler sararmýþtý
Rengi solmuþtu tüm çiçeklerin
Gökyüzünü kara bulutlar sarmýþtý
Katar katar gidiyordu kuþlar uzaklara
Deli deli esiyordu rüzgâr
Daðýlmýþtý yazdan kalan ne varsa
Yaþanmamýþ bir mevsim gibiydi bahar
Neydi o bir zamanlar
Sevmiþliðim, sevilmiþliðim
O heyheyler, o deliþmenlikler neydi
Ne bu kadere boyun eðmiþliðim
Ne bu acýdan korlaþan yürek
Ne bu kurumuþ nehir; gözyaþým
Önümdeki diz boyu karanlýklar da ne
Ne bu ardýmdaki kül yýðýný; elli yaþým
Beni kötü yakaladýn haziran
Gamlý, yýkýk eylül sonuma
Bir ilk yaz tazeliði getirdin
Masmavi göðünle
Cana can katan güneþinle
Pýrýl pýrýl engin denizinle girdin içime
Çiçekler açtý dokunduðun..
Çimler büyüdü yürüdüðün
Ve güller katmer katmer oldu güldüðün yerde
Baþýmda senin kuþlarýn kanat çýrpýyor þimdi
Oldurduðun yemiþlerin aðýrlýðýndan
Dallarým yere deðiyor
Güneþi batmadan saçlarýnýn
Bir dolunay doðuyor bakýþlarýndan
Gün boyu senden bir meltem esiyor yanan alnýma
Uykusuz gecelerim seninle apaydýnlýk

Baþým dönüyor, off baþým dönüyor yaþamaktan
Ölebilirim artýk
Ölme diyorsan; gitme kal öyleyse
Sarýl sýmsýký, tenim ol, beni býrakma
Baksana; parmak uçlarým ateþ
Lavlar fýþkýrýyor göz bebeklerimden
Hadi gel, tut ellerimi, benimle yan
Benimle meydan oku her çaresizliðe
Benimle uyu, benimle uyan
Birlikte varalým onuncu aylara
Ben bir eylül,
Sen haziran...
Ümit Yaþar Oðuzcan