Temel, Fadime'nin kedisinden nefret etmektedir. Birgün kararýný verir ve Fadime evde yokken kediyi yakalayýp, arabasýna koyar.
1-2 kilometre kadar ileride, bir köprünün yanýna býrakýp evine döner. Kapýyý açýp eve döndüðünde bir de bakar ki, kedi sepetinde oturuyor. Ertesi gün, Fadime'nin evden çýkmasýný bekleyip, kediyi yine arabaya atar. Bu kez 5-6 kilometre ötedeki bir kasabada,

bir çöp konteynerinin içine býrakýr.
Eve döner, kapýyý açar, kedi yine baþ köþeye kurulmuþ, Temel'e kötü kötü bakýyor...

Ertesi gün iþi iyice inada bindirir, kediyi yakaldýðý gibi 10-15 kilometre direksiyon sallar, bulduðu her tali yola girer, kedi yönünü kaybetsin diye çeþitli þaþýrtmaca yollara girer, daireler izer. Sonunda yaptýðý iþten iyice emin olunca, arabayý durdurur ve

kediyi býrakýr. Arabasýna atlayýp, evinin yolunu tutar.
Saatler sonra Temel, Fadime'ye telefon açar;
- Uy Fadime, kedi yaninda mi?
- Evde, niye soriysun da?
- O ibne'yi ver telefona, Kayboldum….