fetvacý seremet

ATEÞ ÝLE SU - 1. Bölüm



Gökyüzü, bir gece inanýlmaz gürültülerle dolup taþmýþ. Yaramaz bir çocuk misketlerini daðýtýyormuþ gibi, yýldýzlar ve gezegenler hýzla gökyüzünde hareket ediyor, birbirlerine çarpýp yeryüzüne ateþ saçýyorlarmýþ. Öyle bir korku, öyle bir telaþ kaplamýþ ki her yaný, gökyüzünde yaþayan cinler, melekler kaçýp bir yerlere saklanma derdine düþmüþler. O gece dünyaya bir çocuk gelmiþ. Yüreðinin üzerinde gökten düþen alevlere benzer bir iz varmýþ. Göz kapaklarý, gözlerinin içinde ateþe düþmüþ akrepler kaçýþýyormuþ gibi yalazlanýyormuþ. Halk bir araya toplanmýþ. Hahamlar, rahipler, imamlar, gökyüzünü okuyan ve kemiðe bakan þamanlar kim varsa çocuðun doðduðu çadýrýn önünde birikmiþler. Kimi dualar okuyor, kimi kötü ruhlarý kovmak için var gücüyle davula vuruyor, kimi iyi ruhlarý yardýma çaðýrmak için dönüp duruyormuþ. Bu kurak topraklarda, hem de kara kýþýn ortasýnda gökyüzünden yaðan ateþler, sanki mevsimi deðiþtirmek istiyormuþ gibi her yere saldýrýyormuþ.

Din adamlarý çocuða ne isim vereceklerini düþünmüþler. Ýçlerinden birisi:

- Bundan yedi ay evvel, uzaktaki denizin kenarýnda doðan, o zümrüt gözlü kýza, doðduðunda denizler taþýp karalarý yutacakmýþ gibi üstümüze üstümüze geldiði için, Su adýný vermemiþ miydik? Öyleyse gökten alevler getiren bu oðlana da Ateþ adýný verelim.

Bir baþkasý:

- Bundan yedi ay evvel, uzaktaki denizin kenarýnda doðan o nergis kokulu kýza, doðduðunda gökyüzünden cihanýn gözyaþlarýný akýtýr gibi yaðmur yaðdýrdýðý için, Su adýný vermemiþ miydik? Öyleyse yüreðinin üzerinde alev izi olan bu oðlana da Ateþ adýný verelim.

Bir baþkasý:
- Bundan yedi ay evvel, uzaktaki denizin kenarýnda doðan o melek huylu kýza, doðduðunda avucunda balýklar yüzdüðü için Su adýný vermemiþ miydik? Öyleyse gözlerinde ateþten akrepler olan bu oðlana da Ateþ adýný verelim.

Demiþler.

Su, doðduðunda yaz günü gökyüzünde avare dolaþan bulutlar gibi bembeyazmýþ. Gözleri, kimi zaman uzak okyanuslarýn yeþiline bürünür kimi zaman da masmavi denizler gibi olurmuþ. Öyle duru, öyle dingin bakarmýþ ki gözlerini görenler binlerce yýldýr bir tek damlasý kýpýrdamamýþ bir göle bakar gibi hissedermiþ kendilerini. Elleri, iki yaðmur tanesi kadar pýrýl pýrýl, topuklarý birer kartopu gibi parýl parýlmýþ. Güldüðü zaman, güneþin kavurucu sýcaklýðýndan yanan ceylanlar serin bir su baþýna iner, aðladýðý zaman çiçeklerin üzerine sabah vakti çið düþermiþ.

Ateþ, doðduðunda tan yerini zorlayan güneþ gibi kýpkýzýlmýþ. Gözleri, her an patlamaya hazýr yanardaðlar gibi sýmsýcakmýþ. Öyle ihtiraslý, öyle tutkulu bakarmýþ ki gözlerini görenler bütün enerjilerinin çekildiðini hissedermiþ. Elleri iki köz tanesi kadar harlý, topuklarý kaynayan sýcak sular gibi narlýymýþ. Güldüðü zaman, kara kýþ ortasýnda çaresiz kalmýþ serçeler sýcak bir aðaç kovuðuna sýðýnýr, aðladýðý zaman gökyüzünden bir yýldýz ateþler saçarak kayýp gidermiþ.

Birbirlerinden uzak diyarlarda büyümüþ serpilmiþler, Su Ateþ’ten, Ateþ Su’dan habersiz.

Seyyah redaK

Su ile Ateþ’in yaþadýðý ülkede herkesin tanýdýðý bir seyyah varmýþ. Fýrtýnanýn saçlarýndan yelesi, þimþeðin ciðerinden nefesi olan, simsiyah bir ata binermiþ. Seyyah’ý herkes tanýsa bilse bile kimse nereli olduðunu, kaç yaþýnda olduðunu bilmezmiþ. Zaten sormaya da cesaret edemezlermiþ. Simsiyah atýna bindiðinde siyah kýyafetlerinin içinde yüzü görünmez, sadece onu yakýndan görebilenler, yüzünde milyonlarca çizgi olduðunu anlatýrlarmýþ. Seyyah, gideceði yerlere gecenin kör karanlýðýnda gider, kimselerin arasýna karýþmadan uzaktan olup bitenleri gözlermiþ. Geçtiði yerlerde çoðu zaman onu fark eden bile olmazmýþ. Bazý ihtiyarlar gökyüzüne bakýp yýldýzlarýn yerlerinin deðiþtiðini görünce anlarlarmýþ ki Seyyah redaK, kara incisine binmiþ oralarda geziyor.

Seyyah redaK’ýn, atýnýn heybesinde sakladýðý bir defteri varmýþ. Bu defteri ne olursa olsun yanýndan ayýrmazmýþ, çünkü gittiði yerlerde yapýlacak iþler önceden bu defterde yazýlý olurmuþ. redaK, þimþeklerin çakýp yeryüzüne düþmesinden daha hýzlý giden atý sayesinde her yere yetiþir, defterde tarif edilen iþleri yapar, sonra da etrafta biraz gezindikten sonra diðer iþler için oradan ayrýlýrmýþ.

Göç

Gökyüzünde yýldýzlar yerinden oynamaya baþladýðýnda ihtiyar redaK vaktin geldiðini anlamýþ. Gece yarýsý zifiri karanlýk ortalýðý kaplar kaplamaz, þimþekten hýzlý giden atýna atladýðý gibi Su’yun yaþadýðý çadýrýn önünde bitivermiþ. Önceden anlaþtýklarý gibi hahamlar, rahipler, imamlar, gökyüzünü okuyan ve kemiðe bakan þamanlar da oradaymýþ. Ýçlerinden yaþýný kendi bile hatýrlamayacak kadar ihtiyar olan bir tanesi, Su’yun yanýna sokulup bir þeyler mýrýldanmaya baþlamýþ. Ýhtiyar redaK’ýn atý dýþarýda sabýrsýzlanýyor, bir an evvel oradan uzaklaþmak ister gibi huysuzlanýyormuþ.

Az sonra ihtiyar adam, kucaðýnda Su ile çadýrýn önünde belirivermiþ. Seyyah redaK’ýn, Su’yu ihtiyardan alýp atýnýn terkisine atmasýyla gözden kaybolmasý bir olmuþ. redaK’ýn atý âdeta gökyüzünü yarýyormuþ gibi uçarcasýna koþuyor, defterde yazdýðý gibi Su’yu vaktinde istendiði yere götürmek için sanki kendisiyle yarýþýyormuþ.
Seyyah redaK, sabaha karþý Su’yu doðduðu deniz kenarýndaki yerden çok uzaklara, Ateþ’in yaþadýðý yere getirip býrakmýþ.

Birinci Rüya

O gece Ateþ’i bir türlü uyku tutmamýþ. Bütün gece boyunca yataðýnda dönüp durmuþ. Sýkýntýsýndan kurtulmak için bir ara çadýrýn önüne çýkýp temiz hava almak istemiþ. Çadýrýn önüne çýkar çýkmaz karþýdaki aðacýn üzerine bir kuþ gelip konuvermiþ. Daha önce Ateþ’in hiç görmediði bir kuþmuþ bu. Rengârenk tüyleri olan kuþ, Ateþ’e “gel, sana uykumdan uyku vereyim de sýkýntýn bitsin demiþ.”
Ateþ, daha ne olup bittiðini anlayamadan kendisini kuþun uykusunun içerisinde bulmuþ. Sabaha karþý, kuþun rüyasýnda bir bülbül, Su’yun nefesinden þiirler okuyormuþ. Ateþ, bülbülün okuduðu þiiri dinlerken, kulaðý sesine takýlýp kalmýþ, þiiri duymaz olmuþ. Sonra bir bakmýþ ki bülbülün sesi, kendi sesinin aynýsý. O þaþkýnlýkla tam uyanmaya baþlamýþken, bülbül Ateþ’in kulaðýna yaklaþýp “buna sizin âlemde ilham derler” demiþ.

Kuyudaki Gözler

Seher vakti Ateþ uykusundan uyanmýþ. Gözlerinden volkanlar dökülüyor, yüreði demirci körüðü gibi atýyormuþ. Gözü uzaktaki seher yýldýzýna takýlývermiþ. Sanki az evvel rüyasýnda gördüðü bülbül, seher yýldýzýymýþ da Ateþ tam uyanmadan oradan uzaklaþmak istiyormuþ gibi yüz çeviriyormuþ Ateþ’ten. Ne olup bittiðini anlamamýþ. Yüzünü yýkamak için çadýrlarýnýn önündeki su kuyusuna gitmiþ. Kuyuya eðildiðinde kendisine bakan bir çift yeþil göz görmüþ, hemen doðrulup arkasýna bakmýþ ama kimseyi görememiþ. Belki rüyanýn etkisinde kalmýþýmdýr diyerek tekrar kuyuya eðilirken ilerideki aðaçlarýn arasýndan birisinin sanki yere basmadan yürüdüðünü fark etmiþ.

Su, oralardan geçiyormuþ. Ateþ uyanmadan hemen evvel, çadýrlarýnýn önündeki su kuyusunda o da yüzünü yýkamýþ. Kimseler görmeden uzaklaþmak için de tam gitmek üzereymiþ.

Ateþ hemen o tarafa doðru koþmaya baþlamýþ. Su aðaçlarýn arasýndan geçtikçe aðaçlar açýlýyor, Ateþ aðaçlara doðru yaklaþtýkça aðaçlar sanki sýklaþýyormuþ. Bir ara Ateþ Su’yu yakalayacak gibi olmuþ, Su dönüp bir anlýðýna Ateþ’in yüzüne bakmýþ. Zaman durmuþ sanki. Kuyuda gözlerini býrakan güzel, Ateþ’in damarlarýnda ne kadar kan varsa alýp seherin mahmurluðuna karýþmýþ.





ATEÞ ÝLE SU - 2. Bölüm



Aþk’ýn Adaleti

Oracýkta kala kalmýþ Ateþ, ne yapacaðýný bilemeden. Önce garip bir rüya, sonra su gibi bir kýz. Dönüp tekrar kuyuya bakmýþ. Yemyeþil iki göz sanki Ateþ’in gözlerini delip tâ yüreðinin içine akýyormuþ gibi kendisine bakýyormuþ. Nefesinin kesildiðini hissetmiþ, yer ayaðýnýn altýndan, gök baþýnýn üzerinden kayýp gidiyor gibi oluyormuþ. Kendine gelmek için kuyudan bir yudum su almak istemiþ. Tam elini kuyuya uzatacakken bayýlýp kalývermiþ.

Ateþ kendine geldiðinde olanlarý hayal-meyal hatýrlýyormuþ. Kaç rüyayý iç içe gördüðünü bile seçememiþ. Yalnýzca bir kuþun kulaðýna ilham diye fýsýldadýðýný bir de kuyudan kendisine bakan bir çift yeþil gözü hatýrlýyormuþ.

O gün öðleden sonra han babasýnýn verdiði toy varmýþ. Ateþ’in, çýktýðý ilk avdan baþarýyla dönmesinin þerefine babasý, etraftaki boylarý da davet ederek büyük bir þölen tertiplemiþ. Her yaþýna kýrk kurban kesilmiþ Ateþ’in, ne aç kalmýþ obada ne açýkta bir garip. Susamýþlara su vermiþler, acýkmýþlara aþ... Ateþ, bir köþede þöleni izliyor, bir taraftan da sabah baþýndan geçen tuhaflýðý düþünüyormuþ. Etraftakilere pek belli etmese de dizlerindeki dermansýzlýktan korkuyor, pek fazla ayaða kalkýp gezmiyormuþ. Toyun ilk gününü gözlerden uzakta geçirmiþ ama ertesi gün ne yapacaðýný kendisi de bilmiyormuþ.

Sabah erkenden kalkmýþ, atýný, okunu, silahlarýný kontrol etmiþ. Bu gün onun þerefine gençler yarýþacak, türlü hünerlerini gösterecekmiþ. Han babasý da Ateþ’in yarýþlara katýlmasýný ve göðsünü kabartmasýný istiyormuþ. Bunun için þölenlerden önce Ateþ’e kendi atýný vermiþ.

Daha önce bu civarda yapýlan þölenlerde Ateþ’i tek bir kiþi geçebilirmiþ o da aðabeyi. Defalarca yapýlan yarýþlarda Ateþ atýnýn üzerinde adeta bir gölge gibi oturur, rüzgarla yarýþýrmýþ. Attýðý ok bir çýrpýda hedefine ulaþýr, güreþte sýrtýný bir tek aðabeyi yere getirebilirmiþ.

Meydanda kösler vurulmuþ, ahali toplanmýþ. Þölene katýlan beyler Ateþ’in han babasýnýn yanýnda, yarýþlara katýlacak delikanlýlar ise alanda yerlerini almýþlar. Türlü çeþit atlarýn üstünde koç yiðitler gelmiþ, beyleri selamlamýþ, yarýþa baþlanacak çizgiye geçmiþler. Ateþ, meydana girdiðinde herkes ondaki tuhaflýðý sezmiþ. Atýnýn üzerinde gölge gibi oturan Ateþ’ten eser yokmuþ. Sanki yaralanmýþ da öyle atýna bindirmiþler gibi bir hali varmýþ. Ýsteksiz gözlerle gelip han babasýný ve beyleri selamlamýþ, yarýþ çizgisinde aðabeyinin yanýna geçmiþ. Farkýnda olmadan bir þeyler mýrýldanýyormuþ, aðabeyi de Ateþ’teki tuhaflýðý fark etmiþ, kulak kabartmýþ. Ateþ belli belirsiz, “bu mu adaletin, o’nun gözleri benim hayalimde, benim yüreðim onun ellerinde” demiþ. Aðabeyi bir anlam verememiþ Ateþ’in bu sözlerine.

Ateþ de yarýþ çizgisindeki yerini alýnca her þey tamam olmuþ. Yol güzergahýnda taþlýk bir arazi varmýþ, yarýþçýlar onun etrafýndan dolaþýp çamur dolu alaný da geçince karþýdaki yamaçta dikili olan sopalardan birisini alýp han’ýn önüne dikeceklermiþ. Ýlk kös vurmuþ, yarýþçýlar ok gibi fýrlamýþ yerlerinden. Yarýþ çizgisinden çýkar çýkmaz Ateþ kendisini kaybetmiþ. Atýna, öldürmek ister gibi vuruyor, caný yanan hayvanýn üzerinde yük olmamak için yine gölge gibi oturuyormuþ. Mesafeler ilerledikçe abisi de dahil herkesi gerisinde býrakmýþ ama kendisi bile farkýnda deðilmiþ. Sürekli “bu mu adaletin, o’nun gözleri benim hayalimde, benim yüreðim onun ellerinde” diye mýrýldanýyormuþ. Herkesten koptuðu bir anda ileride taþlýk arazinin üzerinde Su’yu görmüþ. Arazinin etrafýndan dolaþmak yerine atýný hýzlýca o tarafa sürmüþ. Yarýþ alanýndakiler Ateþ’in ne yaptýðýný anlayamamýþlar, aðabeyi telaþlanmýþ. Su, taþlýk araziden bataklýk alana doðru uçar gibi gidiyor, Ateþ çýldýrmýþ bir þekilde Su’yu takip ediyormuþ. Su, arkasýný dönüp “atýný býrak, bana onunla yetiþemezsin” demiþ. Ateþ; yarýþý, arkadaþlarýný, aðabeyini, han babasýný, þöleni unutmuþ gibi taþlýk araziye girerken atýndan atlamýþ, Su’yun peþinden koþmaya baþlamýþ. Su bir kaybolup bir görünerek Ateþ’i þaþýrtýyor, Ateþ þaþýrdýkça öfkeleniyor, daha hýzlý koþuyormuþ.

Diðer yarýþçýlar henüz taþlýk arazinin etrafýný dolaþmaya baþlamýþken Ateþ ayaklarýný kesen taþlara aldýrmadan araziyi bitirip çamur deryasýna dalmýþ. Gözü hiçbir þeyi görmeden, ne yaptýðýnýn farkýnda olmadan sadece Su’yu takip ediyormuþ. Bataklýðýn henüz ortasýna bile gelmemiþken deliler gibi baðýrmaya baþlamýþ “ya gözlerini al, ya yüreðimi ver!” Su, duymamýþ bile. Ateþ aðzýndan köpükler saçarak tekrar baðýrmýþ. Açýk gökyüzünde bir þimþek çakmýþ, Ateþ’in kulaklarý neredeyse saðýr olacakmýþ. Daha da hýrslanmýþ Ateþ, þimþekten daha büyük ses çýkarmak istercesine tekrar tekrar baðýrmýþ : “ya gözlerini al, ya yüreðimi ver!” Ateþ baðýrdýkça sanki yaðmur tanesi düþer gibi gökten þimþekler inmeye baþlamýþ. Sanki iki savaþçý kýlýç dövüþtürüyormuþ da birbirlerine hücum ediyorlarmýþ gibi bir Ateþ baðýrýyor, bir þimþek çakýyormuþ. Þimþeklerle birlikte eþi benzeri görülmemiþ bir yaðmur baþlamýþ.

Yarýþçýlar taþlýk arazinin etrafýný dolaþýp bataklýða girecekleri sýrada Ateþ’in bataklýktan çýkmak üzere olduðunu görmüþler. Olup bitenlere bir anlam veremiyorlar, yaðmurla daha da aðýrlaþan bataklýktan nasýl çýkacaklarýný düþünüyorlarmýþ.

Ateþ, bataklýktan kurtulur kurtulmaz yamaca vurmuþ kendini, sopalardan bir tanesini çekip almýþ. Tekrar bataklýða doðru koþmaya baþlamýþ. Ne yaptýðýný bilmeden büyük bir öfkeyle bataklýða girmiþ, hýzlý bir þekilde bataklýktan çýkmýþ. Su’yu bir türlü göremiyormuþ, inen her yaðmur tanesi O’ndan bir parçaymýþ gibi Ateþ’in gözlerine bakýyor, çileden çýkarýyormuþ. Taþlýk araziye girerken yarýþçýlarý fark etmiþ, neredeyse bataklýktan çýkýyormuþ onlar da. Hýzla araziyi geçip indiði yerde bekleyen atýna atlamýþ. Diðer yarýþçýlarla arasýndaki mesafe kapanmýþ, Ateþ yavaþ yavaþ yorulduðunu hissetmiþ. Atýný deliler gibi kamçýlayýp bir an evvel bu yarýþýn bitmesini istemiþ. Han babasý’nýn önüne aðabeyinin birkaç adým arkasýndan girip sopasýný topraða saplamýþ.

Ýkinci Rüya

Ateþ, sopayý topraða saplar saplamaz atýndan düþüvermiþ. Ayaklarýný kayalýk arazideki taþlarýn paramparça ettiðini görmüþler. Bir an kimse olup bitene anlam verememiþ, yerde kendinden geçip bayýlmýþ.

Tutup çadýra kaldýrmýþlar Ateþ’i, hemen kadýnlar koþup gelmiþler. Çadýrýn bir köþesine kanadý ýslanmýþ bir küçük serçe gelip konuvermiþ. Kadýnlar Ateþ’in alevler içinde yandýðýný görmüþler. Baþýna ýslak bez koyup yataða yatýrdýktan sonra dinlenmesi için býrakmýþlar.

Ateþ, yatakta kendinden geçmiþ bir þekilde yatýyor, arada sýrada “ya gözlerini al, ya yüreðimi ver!” diye sayýklýyormuþ. Su, çadýrýn örtüsünü hafifçe kaldýrýp içeriye girmiþ. Ateþ’in alnýna dokunmuþ, alev alev yandýðýný hissetmiþ. Bir köþede gözlerini Su’yun gözlerine dikmiþ öylece bakan serçeyi fark etmiþ. O da sanki ateþe düþmüþ de yanýyormuþ gibi yalvaran gözlerle bakýyormuþ Su’ya. Su, avucunu açmýþ, serçe gelip Su’yun avuçlarýndan kana kana su içmiþ.

Ateþ kendine gelmeye baþlamýþ. Su, geldiði gibi usulca çadýrýn örtüsünü kaldýrýp gözden kaybolmuþ. Serçe, Ateþ’in baþ ucuna gelip konmuþ, kulaðýna usulca “mecnun derler buna sizin alemde” demiþ. Kanat çýrpýp uzaklaþmýþ.

Davet

Ateþ iyice kendine geldiðinde yataktan fýrlamýþ ama ayaklarýnýn acýsýndan fýrlamasýyla yataða geri düþmesi bir olmuþ. Neler olup bittiðini teker teker hatýrlamaya baþlamýþ. Su’yun kayalýklarýn orada kendini çaðýrmasý, atýný býrak gel demesi, kýzgýn þimþeklerin ardý ardýna çakmasý, Su’yun ortadan kaybolmasý bir bir gözlerinin önüne gelmiþ.

Kendi kendine “bu nasýl iþ” demiþ. “Beni kendisi çaðýrdý, ona gitmek için kayalýklara at sürdüm, atýný da býrak gel dedi. Benim ayaklarým parçalandý ama dönüp bakmadý bile.”

Sonra yine hayalle gerçek arasýnda serçenin Su’yun avucundan kana kana su içip, kulaðýna “mecnun derler buna sizin alemde” diye fýsýldamasýný hatýrlamýþ. Ýçinin yandýðýný hissetmiþ. Tam kuyuya gidip su içmek için doðrulurken, sudaki gözler gelmiþ aklýna. Ayaðýnýn acýsýyla garip bir korku birlikte içini kaplamýþ. Cesaret edememiþ su içmeye. Yeniden kendinden geçmiþ, yataða uzanýp kalmýþ.