fetvacý seremet

Tasavvuf iyilik severlik demektir; Ýnsanlara yardým edilmeli ama onlardan yardým istenmemeli.Ýyilik etmenin kendiside bir zevk halini alýyorsa, o zevkte yok edilmelidir.Ýnsan herkesten önce kendini kýnamalýdýr.

"Ýnsan kendisini yoktan var edeni nasýl sevmez!" diyor mevlana.Kaf suresine atýfta bulunarak "Biz size, þah damarýndan daha yakýnýz" Sözüne þöyle der:Tanrý ne yeryüzüne, ne gökyüzüne, nede arþa sýðar.
Ama þaþýlacak þey þudur ki, inanan kiþinin gönlüne sýðar; O'nu arýyorsan gönüllerde ara.

Mesnevide belirtildigi gibi:

Tanrý evreni bilinmek istediði için yaratmýþtýr.Evren Tanrý'nýn kendisini sýfatlar olarak dýþa vurmuþ halidir.Evrendeki varlýklarýn her biri Tanrý'nýn sýfatlarýndan birinin dýþa vurumudur.Tanrý'nýn sýfatlarý ise onun özünden ayrý deðildir; onun yansýmasýdýr.Evrendeki hiçbir þeyin Tanrý'dan ayrý baðýmsýz bir varlýðý yoktur.Evrendeki varlýklar ne kadar çok ve çeþitle olursa olsunlar bu çokluk ve çeþitlilik Tanrý'nýn (mutlak varlýðýn) birliðini ve tekliðini bozmaz.Evrendeki herþey ancak zýttý ile vardýr ve bunlarýn hepsi Tanrýnýn sýfatlarýdýr.Zaten bu alem zýtlar alemidir.Ama bu zýtlýklar bir ahenk içindedir,bu çokluktan bir birlik (teklik)meydana gelmektedir
Mevlana, Tanrý'nýn "Biz göðü yada yeri deðil, insaný þereflendirdik" Kuran suresinde dediðini hatýrlatarak, "Bir hamur teknesi boyundaki insan göktende üstündür, esirden de" Diyor.Tanrý insaný kendi sureti üzerine yaratmýþtýr.Tanrý'nýn bütün sýfatlarý insanda vardýr.Ýnsan Tanrý'nýn gölgesidir, gölge sahibine benzer.
Tanrý bu evreni "Bilinmek istediði" Ýçin yaratmýþtýr ve O'nu bilecek biricik varlýk insandýr.O nedenle evrendeki diðer her þey ikincildir; Her þeyde amaç, insandýr.Tanrý evreni insan için, kendisini görmek için yaratmýþtýr.Ýnsan tanrýnýn aynasýdýr.Kendisini o aynada görür, bilir.
Ýnsan cevherdir gök onun bir belirtisi evrende süzülüp gelen insan bütün diðer varlýklarýn amacý ve sonudur; Ýnsan evrenin ruhudur iþte bu nedenle insan "Herþey"dir.

"Her gün bir yerden göçmek ne iyi.
Her gün bir yere konmak ne güzel.
Bulanmadan, donmadan akmak ne hoþ.
Dünle beraber gitti cancagýzým,
Ne kadar söz varsa düne ait.
Þimdi yeni þeyler söylemek lazým."



Kardeþim sen düþünceden ibaretsin,
Geriye kalan et ve kemiksin.
Gül düþünür gülistan olursun,
Diken düþünür dikenik olursun.

"Ahmet Kardam" adlý yazarýn kitabýndan alýnmýþtýr.

esra

çokk güzel bir yazý artý rep
teþekkürler ...

__________________

erdogan_05

güzel yazý olmuþ ,þiirde guzel emegýne saglýk.