Elimde bir defter..

Çoðu yapraðý boþ..

Bomboþ…

Bir bu kaldý senden..



Ýskele kenarýndan atsam bunlarý yaprak yaprak koparsam,

buruþtursam fýrlatsam denize..

Kaç canlýnýn karný doyar ki bunlarla..

Balýklar için anlamsýz yazdýklarým..

Deniz için çöpten baþka bir þey deðil

bu yapraklar üzerindeki acý cümlelerim,

aþkým..



Ýskele kenarýnda, alsam koparsam bu sayfalarý..

Uçak yapsam mesela..

Süzülse süzülse..

Martýlarla yarýþsa,

sonra bir gemiye düþse yaþanmýþlýklar..

Kaç yolcu okur,

kaç kiþi aðlar ki yalnýzlýðýma?

Acý cümlelerime,

yaþadýðým sonu olmayan aþka…



Ben bu defteri ne yapsam?

Baðrýma mý bassam yine?

Üzerine çok eskiden kalan

göz yaþlarýmýn tuzunun kokusu,

yalnýzlýðýn kokusu sinmiþ..

Terkedilmiþ dað yollarýnýn,

çay bahçelerinin izleri var burada..



Terk ettiðim bu sayfalar sonsuza kadar yaþayacak..

Belki denizin dibinde çöp olacak,

belki bir çocuðun elinde kaðýttan uçak..

Üzerinde sen ve yalnýzlýðým olacak..

Terk ettiklerimiz sonsuza kadar yaþar…

Biliyorum..

::Alýntýdýr::