enes

Soðuk ve þehirlerarasý otobüslerde vazgeçtim çocuk
Olmaktan
Ve beslenme çantamda otlu peynir kokusuydu babam
Ben seninle bir gün veyselkarani'de haþlama yeme
Ýhtimalini sevdim
Ýlkokulun silgi kokan, tebeþir lekeli yýllarýnda
Ankara'da karbonmonoksit sonbaharlar yaþanýrdý o zaman
Özlemeye baþladým herkesi
Ve bu hasret öyle uzun sürdü ki, adam gibi hasretleri
Özlemeye baþladým sonra
Bizim kemalettin tuðcu'larýmýz vardý
Bir de camlarýn buðusuna yazý yazma imkaný
Yumurta kokan arkadaþlarla paylaþýlan kahverengi
Sýralarda
Solculuk oynamaya baþladýk
Ben doktor oluyordum sen hemþire, geri kalanlar
Kontrgerilla
Kýrmýzý boyalarla umut ikliminde harfler yazýlýyordu
Pütürlü duvarlara ve
Türk dil kurumu'na inat bir türkçeyle
Aðbilerimizden öðrendik, s harfinden orak çekiç figürleri
Türetmeyi
Ankara'ya usul usul karbonmonoksit yaðýyordu
Ve kapalý mekanlarda seviþmeyi öneriyordu haber
Bültenleri
Oysa ankara'da hiç seviþmedim ben
Disiplin kurulunda tartýþýlan aþkým olmadý benim
Sýnýfça gidilen pikniklerde kýçýmýza batan platonik
Dikenleri saymazsak
Ankara'ya usul usul kurþun yaðýyordu
Ve belli bir saatten sonra sokaða çýkmamayý öneriyordu
Haber bültenleri
Oysa hiç kurþun yaram olmadý benim
Ve hiç bir mahkeme tutanaðýnda geçmedi Adým
Çatýþmalarýn ortasýnda sevimli bir çocuk yüzüydüm sadece
Sana þiirler biriktiriyordum fen bilgisi defterimde, ama
Sen yoktun
Ben, senin beni sevebilme ihtimalini seviyordum, suni
Teneffüs saatlerinde
Okul servisi seni hep zamansýz, amansýzca bir lojman
Griliðine götürüyordu
Ben, senin benimle tunalý hilmi caddesi'ne gelebilme
Ýhtimalini seviyordum

Ben, senin beni sevebilme ihtimalini seviyordum

Yaz sýcaðý topraða çekiyor da tenimin çatlamaya hazýr
Gevrekliðini
Sonra otobüs oluyordum, kýrýk yarýk yollarýn çare bilmez
Sürgünü
Ne yana baksam dað ve deniz sanýyordum
Muþ ovasýnýn yalancý maviliðini
Otobüs oluyordum bir süre
Yanýmýzdan geçen kara trenlerle yarýþýyordum, yanaðým
Otobüs camýnýn garantisinde
Otobüs oluyordum
Bir ülkeden bir iç ülkeye
Çocukluðuma yaklaþtýkça büyüyordum
Zap suyunun sesini baþýna koyuyordum þarkýlarýmýn
Listesinin
Korkuyordum
Sonra iniyordum otobüsten
Çarþýdan bizim eve giden, ömrümün en uzun
Ömrümün en kýsa, ömrümün en çocuk
Ömrümün en ihtiyar yolunu koþuyordum
Çünkü sonunda annem oluyordum, babam kokuyordum sonunda
Soðuk ve þehirlerarasý otobüslerde vazgeçtim çocuk
Olmaktan
Ve beslenme çantamda otlu peynir kokusuydu babam
Ben seninle bir gün van'daki bir kahvaltý salonunda
Ben seninle sadece bilmek zorunda kalanlarýn bildiði
Bir yol üstü lokantasýnda
Ben seninle, aðrý daðýna mistik ve demli bir çay kývamýnda
Bakan
Doðubeyazýt'ýn herhangi bir toprak damýnda
Ben seninle herhangi bir insan elinin
Terli coðrafyasýnda olma ihtimalini sevdim

Ben senin, beni sevebilme ihtimalini sevdim

Yýlmaz ERDOÐAN

__________________
Republic Of Fenerbahçe