ATA'NIN C.DÜNDAR'A MEKTUBU
Tek Kelimeyle MUHTEÞEM….,


Utandým çocuk

Beni anlatan bir film yapmýþsýn .
Kýzgýným, utanç içindeyim.
Sana deðildir kýzgýnlýðým. Filmdeki Mustafa'dan da utanmýþ deðilim.
Baþaramamýþým, bundandýr utancým.
Komutam altýnda, bu vatan için kanýný akýtan Türk askerlerinden utandým.
"Özgürlük" demiþtim, benim karakterimdir..
"Bilim" demiþtim, tek yol göstericidir.
Sen, "Karanlýktan korkardý" demiþsin benim için.
Korkardým evet. Bu ulusu boðmak isteyen karanlýklardan çok korktum.
Ama insaf be çocuk, korkup da kaçmadým ya.
Söküp atmadým mý o karanlýðý bu ülkenin üzerinden?
Diktatör demiþsin bir de. Hiç okumadýn mý çocuk?
Nerde benim nesilleri emanet ettiðim öðretmenler?
Anlatmadýlar mý sana?
Baþkomutan olarak cepheden cepheye koþarken, ve bütün kararlarý tek baþýma alabilecekken neden bir meclis kurdum ben çocuk? Böyle diktatör olur mu?
Ah be çocuðum.
Neden, nasýl düþman ettiler seni bana?
Baktým aþktan, sevgiden, aileden bahseden güzel þeyler yazmýþsýn bugüne kadar. Belli ki, Çalýþkansýn, zekisin. Kara cüppeleri ile milletin ümüðüne çökmüþ olan yobazlarý çok iyi anlarým da çocuk, seni anlayamýyorum. Onlar zaten hiç sevmedi beni. Yüzyýllardýr süren iktidarlarýný çekip almýþtým ellerinden. Sevmeyecekler beni elbette..

Peki sen çocuk, sen neden kol kola girdin bu kara kalplilerle?
Dedim ya, sana deðil kýzgýnlýðým.
Baþaramamýþým. Anlatamamýþým demek ki özgürlüðün kýymetini, baðýmsýz bir ulusun, onurlu özgür bireyi olmanýn ne büyük bir nimet olduðunu.
Yazýk olmuþ, onca vatan evladýnýn kanýna, onca ananýn göz yaþýna. Veremem ki þimdi hesabý, ne o gencecik bedenlere, ne de gözü yaþlý analara.
"Bu muydu uðruna bizi ölüme gönderdiðin vatan?" derlerse,
"bu nesiller miydi, ölen evlatlarýmýzýn kanýyla kurduðun ülkeyi emanet ettiðin?" diye sorarlarsa
ne derim ben onlara be çocuk?
Olmadý be çocuk... olmadý.